Eerste dagen New York

Eindelijk eens tijd om het een en ander in te typen. Laat ik bij het begin beginnen; na wat files rond Antwerpen en Brussel kwamen we mooi op tijd aan op Zaventem in de hoop plaatsen vooraan in het vliegtuig te kunnen krijgen om er snel uit te kunnen. We hadden namelijk al meteen die avond kaartjes voor de opnames van de Late Show with Stephen Colbert. We hadden zelfs priority tickets waardoor we zeker zouden zijn van een plek als we er maar op tijd zijn. Helaas hadden wij op de een of andere manier vliegtickets waarbij plaatsen pas bij de gate werden gegeven.
Na een uur wachten werden ineens onze namen omgeroepen en we hadden plaatsen op letterlijk de achterste rij. Tegenvaller, maar hopelijk geen probleem. Na een vlucht vol turbulentie en af en toe een uurtje slapen kwamen we dan aan op JFK. Omdat het mijn eerste keer in Amerika was sinds de ESTA mocht ik plaatsnemen in de lange rij, Paul was al vaker geweest en had een veel kortere rij. Na ruim een uur was ik eindelijk aan de beurt, maar van de beruchte Amerikaanse douane was deze keer gelukkig geen sprake, wat vingerafdrukken, eens niet lief lachen naar de foto en ik was binnen. Paul had intussen ook mijn backpack al van de band gehaald en we konden ook zo doorlopen bij de laatste controle. Omdat we haast hadden, kozen we voor een taxi in plaats van het openbaar vervoer en in een echte Yellow Cab werden we naar ons hostel gebracht. Snel ingecheckt en meteen lopend naar het Ed Sullivan Theater waar we met nog een kwartier over konden aansluiten in de priority rij.
De opname van zo'n talkshow is echt een belevenis op zich, vooraf een korte introductie en opwarming om ons maar zo hard mogelijk te laten lachen en klappen. De show zelf had vooral gasten die ik niet kende, maar dat maakte het niet minder leuk. We zijn zelfs een paar keer vol in beeld geweest, ons debuut op de Amerikaanse nationale televisie (en gelukkig niet bij Cops). Na ruim een uur waren m'n handen bijna rood van het klappen en stonden we weer buiten, wel een hele leuke ervaring rijker. Op de terugweg nog even langs Times Square, meteen een 7 dagen pas voor de metro gekocht en het eerste ritje gemaakt.

Voor dag 2 hadden we een timed ticket voor een tour in het 9/11 museum. Daarvoor eerst nog langs de Memorial Pools, een ontzettend indrukwekkend monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van 15 jaar geleden. Op de plek waar de twin towers stonden zijn 2 grote basins met langs de randen een waterval aangelegd. Helemaal langs rand stonden in een bronzen railing alle 3000 namen, zoveel mogelijk geplaatst op de plek waar zij ooit gewerkt hadden.
Om 12:30 was het tijd om naar het museum te gaan en moesten we nog even wachten op onze guide die ons door het museum meenam en heel veel vertelde over alles wat 11 september 2001 gebeurde. De Memorial Pools waren al indrukwekkend, het museum nog veel meer. In een enorm ondergronds complex werd alles prachtig weergegeven, van een onder het puin weggehaalde brandweerwagen tot half verbrandde papieren uit de kantoren, echt alles wat je maar kunt bedenken was aanwezig en dat maakte het des te indrukwekkender.
Om dit toch wel aangrijpende bezoek wat van ons af te zetten gingen we met de metro wat verder naar het noorden om een wandeling te maken over de High Line, een soort park wat is aangelegd op een oud bovengronds metrospoor. Heel mooi met vele Kodakmomentjes van zowel het park als de stad er omheen. 1,6 kilometer later kwamen we aan de andere kant uit bij Penn Station wat vlakbij de Madison Square Garden ligt.
Madison Square Garden was het volgende doel, want we hadden kaartjes voor de WNBA wedstrijd tussen New York Liberty en Connecticut Sun. Ook dit was weer een geweldige Amerikaanse belevenis, want als Amerikanen ergens goed in zijn is het wel in sport spectaculair maken. Het begon al met het afleveren van de wedstrijdbal door de postbode van UPS. Daarna elke time-out weer wat raars, t-shirts werden met kanonnen het publiek ingeschoten, wedstrijdjes om prijzen, etc. En natuurlijk een echte half-time show, een of andere ons onbekende Disney zangeres (het was back to school night, dus veel kinderen). Ook de wedstrijd zelf was erg vermakelijk en New York Liberty won, dus dat was ook mooi.

Dag 3 stond de Dozen Apples tour op het programma, een wandeltocht onder leiding van een echte New Yorker. We zijn door vele buurten geweest met interessante verhalen die je normaal niet zou horen (er liggen bijvoorbeeld 20.000 mensen begraven onder Washington Square Park, toch goed om te weten). Een leuke, maar ontzettend vermoeiende tocht, bijna 15 kilometer lopen met alleen een lunchpauze en af en toe een kort ritje met de metro. M'n voeten doen nog zeer... Om de dag wat rustiger af te sluiten besloten we om naar Pier 83 te lopen om te kijken of we nog mee konden op de Circle Line City Harbour Cruise, met de boot de Hudson af, langs het Vrijheidsbeeld, een stuk de East River op en weer terug. Ondertussen werd het donker en begon de hele stad schitterend op te lichten. Omdat het 10 september was, werd ook het Tribute in Light ontstoken, 2 enorm felle lichtstralen op de plek van de Twin Towers, ook dit was weer heel indrukwekkend (weer iets wat je wel aan de Amerikanen kunt overlaten). Heel wat Kodakmomentjes later waren we terug bij het begin om de bus naar het hostel te nemen en het laatste stukje te lopen, wat het totaal van de dag op een respectabele 20 kilometer brengt.

En dan nog vandaag, zondag. Voor vandaag stond niks ingepland en we wilden het rustig aan doen (we gaan morgen immers nog de 393 treden tellende klim naar de kroon van het Vrijheidsbeeld maken), dus na het ontbijt/de lunch hebben we een kaartje gekocht voor de East River Ferry om ons naar DUMBO te brengen, het gedeelte in Brooklyn waar de Brooklyn Bridge en Manhattan Bridge min of meer samen komen. Onderweg eerst nog even langs het hoofdkwartier van de Verenigde Naties wat hier vlakbij ligt. Helaas was het postkantoor daar gesloten, anders hadden we een stempel in ons paspoort kunnen krijgen. Na de ferry zijn we via de Brooklyn Bridge teruggelopen naar Manhattan, een beetje vol met toeristen, maar wel weer hele mooie plaatjes.
We hadden ook nog kaartjes voor het Empire State Building en besloten hier vanavond naar toe te gaan. Onder het mom van doe eens gek hadden we VIP passen gekocht om nergens in de rij te hoeven staan en dit was weer een briljante ervaring. Zodra iemand van het personeel onze polsbandjes zag, mochten we overal zo langs de wachtende mensen lopen en naar de 80e verdieping hadden we zelfs een privé lift, geweldig. :D Na het schitterende uitzicht nog even een hamburger bij Wendy's gehaald en nu zitten we weer in het hostel, nog even lekker aan een biertje.

Foto's komen hier niet bij, die post ik meteen op Facebook.